І бураў гром, і звонкі пошчак
Вясёлых песняў маладых
Праз годы чулі Мінска плошчы.
Шумеў Кастрычнікам для іх
Сцяг Рэвалюцыі чырвоны,
І маладых байцоў калоны
Па бруку іх ішлі на бой —
Змятаць варожую навалу,
Каб над бацькоўскаю зямлёй
Давеку сонца шчасця ззяла.
На камянях і пасягоння
Яшчэ відаць сляды вайны,
Крані іх, здэцца,— і зазвоняць,
І грымнуць выбухам яны.
Але баі прайшлі — і гукі
Другія ўзрадавалі ўсіх:
Зноў на заводзе молат грукнуў,
Зноў шум трансмісій ловіць слых,
Ляціць вясёлы звон з кацельняў,
І ледзьве толькі днець пачне,—
Зноў чуцен шпаркі шоргат кельмаў,
Растуць дамы — сцяна к сцяне.
Ні ўдзень, ні ўноч не ціхне праца.
Мы бачым будучыні дні:
Стаяць над плошчамі палацы,
І іх прыветныя агні
Відаць сябрам з акраін новых,
Зусюль — як ззянне хараства.
З гарачых сэрцаў выйдуць словы:
— Наш горад! Ты — сама Масква!
І струны ўвесь народ настроіў
На спеў шчаслівы, каб у ім
Жывыя подзвігі герояў
Уславіць гімнам веснавым.
1947