Мой сын, мой сын, ты ў свет далёкі
Паехаў раптам без мяне.
І я, як востраў адзінокі,
Стаю,
хоць рукі на стырне.
І я прашу вятры і зоры
Цябе вярнуць на бераг мой.
Вярнуць такім жа ўсё бадзёрым,
Хоць з буры вырваўшы самой.
Але павер: у грозных дзеях
Я не хачу цябе стрымаць,
Бо сам жа ведаеш:
цябе я
Любіў і песціў нездарма.