Калі песні звіняць пра сустрэчу з вясной
Майскім радасным днём,
Адхінаючы пахкія кветкі рукой,
Мы з табою па садзе ідзём.
Па сцяжынцы ідзём, як калісьці раней,
Калі дрэўцы саджалі ў рады,
І так люба сягоння, так радасна мне,
Што ты поплеч са мной назаўжды.
Сад наш бурна расцвіў, і, як сад, расцвіло
Залатое ў сяброўстве жыццё.
Непатрэбна ўрачыстых шукаць табе слоў.
Каб сказаць пра сваё пачуццё.
Словы просяцца самі. Сяброўка, спявай,
Хай уведае сонечны свет,
Як нам дораг у росквіце радасны май,
Як я ласкай тваёю сагрэт.
Мы ўлюбёныя сэрцамі ў мір і спакой,
Мы шчаслівыя сённяшнім днём.
Адхінаючы пахкія кветкі рукой,
Мы з табою па садзе ідзём.
1953