У начной цішыні заспяваў матор,
Клічам бою ўзляцеў да зор.
Ярка-белай ракеты пушысты хвост
Шлях адзначыў — ляці напрост.
І ўзвінулася ў неба крылатая сталь
І — наперад! — у даль, у даль.
Многа ўнізе пакінута рэк, далін.
І нарэшце —
вось ён, Берлін!..
Узіраецца штурман у рыскі шкал,
На гашэтцы застыгла рука.
Час! —
І жоўтых агнёў пункцір
Забурліў на зямлі, як вір.
Міг —
І выбухаў грозны ўзлёт
Страсянуў цішыню высот.
А як ранак расою апаў на траве,
Ён крыламі ўзмахнуў Маскве.
На чырвоную зорку глядзеў народ
І вітаў:
— З добрым днём, пілот!
1942