Л. Гаўрылаву
На курганні крычыць пугач,
Быццам хоча прастор застрашыць.
Ты ж будзь мужным, як слава наша,
Смутак мой, ціхі мой, не плач.
Скора дзень. Бачыш, як дрыжыць
Над Сожам цёплы свет барвовы?
Прывітальныя сонцу словы,
Смутак мой, добры мой, кажы.
І суціхні. Няхай наш век
Будзе песняй бадзёрай самай!
Зразумей жа, што я чалавек,
Я заплакаць магу таксама.
1941