Дружа мой, сын мой,
Рамантык касмічнага веку,
На развітанне
ты просіш
Парады маёй...
Слухай жа:
Дзе б ты ні быў —
Адчувай сваю сувязь
з бацькоўскай зямлёй.
Памятай:
Край свой любіць —
Ёсць вышэйшы закон чалавека.
Будуць і радасць, і ўцехі,
І між перамог перамогі.
Але і скруху, і буры
Сустрэнеш не раз...
Ведай жа:
Ты пераможаш
І час,
І арбіты падсонечных трас,
Калі будзеш памятаць тыя,
Дзе крочыў з матуляй, дарогі.
Вернасць душы —
Вымярай толькі вернасцю краю,
Ленінскай справе
Адданасцю шчырай навек! —
Дружа мой,
Сын мой,
Рамантык эпохі
І мой дарагі чалавек,—
Гэткі
Табе я
Наказ абвяшчаю!..
1978