Вандроўнік!
Ты дойдзеш, напэўна, да той
Стараны,
Што завецца — Спун-Рывер,
І, напэўна, прад вежай яе залатой
Замрэш, як Свабода ў заліве.
Скажы ж
Грамадзянам Спун-Рывера, брат,
Што нічогачкі
Мы ім не вінны.
Мы як трэба выконвалі іхні загад
І ляжым пад чужою далінай.
І другое скажы
Ім, не зведаўшым слёз,
Хай запішуць сабе на скрыжалі:
Калі б ведалі мы,
што загад той нам нёс,
Мы ніколі б вось тут
не ляжалі!
1961