Напаўзаюць туманы
На палеткі, па шашу...
І на слабую душу
Напаўзаюць туманы.
Сонца ўзыдзе — блішчуць зноў
Луг, і поле, і шаша...
Толькі слабая душа
Не прагоніць туманоў...
Будзе ёй відно адно —
Што ўвесь свет цьмяны, цьмяны.
Праз цьмяныя туманы
Будзе ёй усё відно.
І, шкадуючы сябе,
Будзе плакаць над сабой.
Доўга плачам і жальбой
Шкадаваць будзе сябе...
1975