Няхай з байніц — агнём у вочы,
Няхай гарматы — ў грозны рад.
Тады,— ці дым, ці морак ночы,—
А бачыць ворага салдат.
Тады кірунак знае куля,
І гнеў — карае ўсіх пачвар.
А вось цяжэй —
не знаць, адкуль ён
Раптоўна прыйдзе, хцівы ўдар.
Тады глядзі, не вер ухмылкам,
Штоміг душу бяры на ўзвод.
І помні: за тваю памылку
Адказваць будзе ўвесь народ.