Не, не хачу мальбою слёзнай
Спагаду вырваць у кагось.
Не абняслаўлю помнік грозны,
Што ўзнесла ў сэрцы маладосць.
Як ні было б балюча ў скрусе,
Маліць і чуліцца не мне.
Не пахіснуся, не зламлюся,
Хоць лёс і громам секане.
Хай будзе чорствасць, хай суровасць,
Хай просты дол, а не граніт,—
Не стану жыць адной паловай,
Другой сыходзячы ў нябыт.