Не, нікому ніколі
не аддам свайго права
Поўным сэрцам
гарэць, летуцець і тужыць;
Уздыхаць па зялёнай расінцы на травах,
Шкадаваць аб нязбытных
і днях, і праявах,
Самых сонечных прагнуць сцяжын.
Сумаваць па смяшынцы,
што ты не прыслала,
І па слову, што сам не сказаў.
Цэлы век пражыву,
а мне ўсё будзе мала
Пачуцця, дзе агонь і сляза.
Дзень за днём пралятаюць
у чынным парадку,
Непрыкметна рассеюцца радасць і боль.
А так хочацца шчасця! —
наноў і спачатку
Свет любіць і журыцца па ім
усё больш!
1966