Не тое слова, не, не тое
Душу ўзнясе, дзе бляск і зман.
А тое простае, святое,
Ў якім жыве душа сама.
Святое слова праўды светлай
І шчырай роднасці людской,
Якое так патрэбна свету,
Як сэрцу — жаль і неспакой.
Дзеля такога варта падаць
І варта зноў устаць і жыць.
О, дай жа, лёс, мне гэту радасць
Такому слову век служыць!