Не ўсё я выверыў, паверце,
І ўзяў ад радасці не ўсё.
Жыву паміж жыццём і смерцю
Штодня — вясёлы навасёл.
Жыву і веру ў праўдалюбства,
Хоць выйшаў з бітваў немалых,
І часта, як у цьмяным люстры,
Мігціць прамень надзей маіх.
Бывае — сцісне нешта сэрца,
Крычыць яно: «Я гіну, ўсё!..»
І ўсё ж пайду далей, паверце,
Пайду, вясёлы навасёл.