Маланкі — справа, злева,
Ажно рака — з двара.
Грымотная залева
Б’е ў вокны, бы з вядра.
Над дахам — з сілай мая
Ляскочуць перуны...
Так новы дом прымае
Камісія вясны.
Сама вясна сурова
Рашыла даць прысуд,
Ці добра ў доме новым
Сябе адчуе люд.
Ці ўтульна, ці прытульна?
Ці па залевах — дах?
Ці, можа, зноў —
агульна
Здалі вялізны гмах?..
І вось — яшчэ на ўздыме —
Раптоўна змоўкнуў гром.
Вясна падводзіць вынік:
Цудоўна зроблен дом!
Стой, дом, свой век даўжэзны!..
...І толькі сціхла ліць —
Выходзіць да пад’езда
Дзяўчына —
хто сасніць?!
Ажно,— як бы са скрухай,—
Залюбаваўся сквер —
Красуняй і фарсухай
Эпохі НТР.
Яна ж, каб скон быў справе,
З бетону, бы мастак,
Каля ўвахода ставіць
Свой тут апошні знак.
Малюе кельмай кола,
А ў ім — без лішніх слоў:
Наташа плюс Мікола —
Раўняецца — Любоў...
1979