Пачуй — зязюлі усе яшчэ кукуюць
Па ўсёй зялёнай нашай старане.
І гадоў нікому не шкадуюць,—
Знаць, нікога шчасце не міне.
Значыць, будуць стрэчы і надзеі,
І вяселлі ў бубны будуць біць.
І жыццё святлом сваім надзеліць
Кожнага,
каб свет мацней любіць.
Значыць, і ў тваю душу на схову
Самы лепшы дзень, каб не пагас,
Прынясе вясна з таемнай мовай...
Ды таемнай —
толькі не для нас...
1979