Гарманіст мяхі разводзіць,
І пайшло ў катле кіпець!
Проста самі ногі ходзяць,
Паспрабуй — стрывай, уседзь:
— Ой, хто з Полькай не танцуе,
Той дарма зямлю дранцуе.
Ох ты ж, Полечка мая,
Ты не любіш, люблю я!..
Без ашчады б’еш абцасы,
То й глядзі — захлыне дух.
А спаволіш ногі часам —
На ўсю хату грымне круг:
— Ой ты ж, Полька, што ты, што ты,
Ці шкадуеш мае боты?
Не шкадуй, як разлуплю —
Пайду новыя куплю!..
Дзе ж ты кінеш гэпаць — сорам! —
Заклююць і засмяюць.
Бо і Польцы нават — хорам —
Не пяюць — прысуд даюць:
— Пакуль Полька танцавала,
Патуль Польцы шанцавала.
Як не стала танцаваць,
Перастала шанцаваць!
— Перастала, перастала,
Пакуль зноў затанцавала.
Ох ты ж, Полечка мая,
Сып нагамі, як і я!..
І ўсе разам — сыплем, сыплем,
І ніяк ужо няўцям:
Хто дзярэ басок асіплы —
Ці твой сябра, ці ты сам:
— Ох ты ж, Полечка, ты Полька,
Мая радасць, мая болька,
Ох ты ж, Полька, хоць радзі,
А шпарчэй са мной хадзі!
А шпарчэй са мной хадзі
Ды на іншых не глядзі!
— Ды на іншых не глядзі!..
— Ды на іншых не глядзі!..
Сціх гармонік...
— Стоп!..— Сябры
Кажуць: — Сядзь вось... Пакуры...
1975