Партызаны, партызаны.
Беларускія сыны.
Я. Купала
Слова, што мужнасць кавала,
Слова, што ў бой падымала,
Ты — са святлом нашай славы
Зліта ў дыханні адзіным.
Толькі пачуеш: Купала,
Толькі прамовіш: Купала,
І паўстае прад вачыма
Ўся дарагая Айчына:
Поле з багатаю нівай,
Ззянне палацаў сталіцы,
І залатыя штандары,
І баявыя дарогі.
Бор над ракой гаманлівы,
Явар над звонкай крыніцай,
І маладосці імклівасць,
І маякі перамогі.
Чый гэта голас так чуцен?
Хто гэта, хто гэтак смела
Поплеч з сынамі Расіі
Крочыць у ясныя далі?
Гэта ідуць беларусы...
Мы...
Ўсе...
І ты, і Гастэла...
Ўсе — што за лёс чалавека
Грознаю сілаю ўсталі...
Слова народа — Купала,
Песня народа — Купала,
З намі ішоў ты ў паходах,
З намі ты будзеш заўсёды.
Слова, што мужнасць кавала
Слова, што ў бой падымала,
Сёння згукае да працы,
Працы на шчасце народа.
І калі жыта сцяною
Ўстане на полі — дык ведай,
Там і твая у ім доля,
Там і твая ў ім пашана.
І як пад новай страхою
Сыдземся мы на бяседу —
Помні, што дом гэты новы
Намі з табой будаваны.
Слова, што мужнасць кавала,
Слова, што ў бой падымала,
Ці ж яно можа пагаснуць,
Ці ж яно можа забыцца?!
Слава народа — Купала!
Песня народа — Купала! —
Не, ты не можаш памерці,
Як і не мог не радзіцца!
1947