Рука мая ляжыць
на зерні адборным, чыстым,
Не чапайце маёй рукі!
Сэрца маё імкнецца
да сэрца любага друга,
Не чапайце сэрца майго!
Помніце, не забывайце,—
я быў на вайне танкістам,
Я прайшоў да Шпрэе-ракі.
Помніце, не забывайце,—
я смерць прыносіў звяругам
Са стрэлу свайго аднаго!
З радасцю я адвык
ад кананад і пажараў,
З радасцю ад смерці адвык.
У мяне ёсць добрыя дзеці,
растуць яны для весялосці
У мірнай маёй старане.
Але не забывайце, помніце,—
я не страціў трапнасці ўдару.
Не забывайце, помніце,—
ваш прадсмяротны крык
Упадзе без славы
на вашы сатлелыя косці,
Не забывайце,—
І не чапайце мяне.
У садзе маёй душы
кветкі заслалі нянавісць,
Хай цвіце, мацнее той сад!
У зроку маіх імкненняў
святло адолела цені,
Хай бясконца праменіць той зрок
Не чапайце мяне!
Не чапайце мяне!
У імя ўсіх людскіх пакаленняў
Папярэджваю —
Не кранайце
гневу майго курок!
1961