— Пара настала,
Расчыню акно:
Вясна вятрамі
Ў шыбы б’е даўно.
Няхай з адталых
Рэк і ўсіх азёр
Нясе ў наш дом
Свой гул зямны прастор,
Няхай той гул
Нам сэрцы ўскалыхне,
Быць можа, ты
Падорыш ласку мне...
— Пара настала,
Расчыні акно —
Такога дня
Чакалі мы даўно.
Такога дня,
Які б прынёс адказ,
Ці будуць сэрцы
Здружанымі ў нас.
Цяпер без слоў
Адчулі мы ў жыцці:
Пакуль мы ўдвух,
Нам лёгка ў шлях ісці,
І ласкі нам
Не вычарпаць да дна,
Як мора даль,
Бязмежная яна.
1955