Вітаецца містэр яшчэ здалёк:
— Хау ду ю ду...
На белай манішцы —
бант-матылёк
Пад пухлую бараду.
У містэра —
вытанчаны этыкет.
Містэр пабачыў свет.
У містэра клопат:
яму для газет
Спатрэбіўся мой партрэт.
— Хау ду ю ду! — кажу ў адказ.
І ўсмешка — на ўвесь разбег.
Валяй, містэр!
Зафіксуй напаказ
Мой
з твайго клопату
смех!..
Смяюся...
Смехам
па містэру — залп...
Містэр збянтэжан:
— О сэр!..
Не гэткі,
мусіць,
хтось заказаў
Яму
партрэт з СССР.
Мусіць, чакалі:
калі паэт
Выліў
у песнях
сваю тугу,
Дык ужо ён
на бляск замежных манет
Кінецца
з комам слёз на бягу;
Дык ужо ён
прад містэрам скрывіць рот,—
Маўляў, змардаваны ўшчэнт,
Як які-небудзь
гаўкала з-пад варот
Ці вырадак-дэсідэнт...
— О сэр!..—
у містэра ветлівы твар...
Ды ў голасе — новы лад...
Бачу —
таропка хавае ў футляр
Містэр
свой апарат.
— О сэр!.. —
і задам
містэр хутчэй
Гуд бай, маўляў, сэр паэт...
О!.. Містэр мой ведае,
як з вачэй
Знікаць —
завучыў этыкет...
І я стаю, і гляджу яму ўслед,
І думаю:
вось небарак,
Што ён адкажа дзялкам з газет,
Чым апраўдаецца, як?
Што ён прыдумае,
што напляце
Пра стрэчу са мной, пра мой лёс,—
Каб ад няўдачы
не звар’яцеў
Ягоны газетны бос?..
1978