Я не бачыў, як паміралі,
Як развітваліся з новым днём
Тыя, што Зімні палац штурмавалі,
Што нам насустрач
ішлі пад агнём.
Я не чуў, як апошнія словы
Вымаўлялі, падаючы на акоп,
Тыя,
Што ў сонцы завей барвовых
Ішлі на Царыцын і Перакоп.
Але я бачыў
Вачмі сваімі
Тых, што згаралі ў апошняй вайне.
І гэта за імі,
І гэта з імі
Сказаў:
— Камуністам лічыце мяне!
Я бачыў, я чуў непаўторную мужнасць
Тых, што ў агністы кастрычніцкі марш
Укавалі
Алмазную сэрцаў садружнасць
І шматтрубную песню
спраўджаных мар.
І цяпер, і заўжды, колькі ісці ўдасца,
Пакуль слова жывое звініць на струне,
Аднаго прагну: каб жыло маё шчасце
У мільярдзе заяў:
— Камуністам лічыце мяне!
*
Партыя родная славіцца намі,
Нашымі справамі,
Нашымі днямі,
Ленін быў першы між нас!
Ў смутку і радасці — ўсе адчувайце,
Нават і гінучы — не забывайце
Гэты гісторыі ўказ.
Партыі роднай
аддаць да астатку
Кожную думку
І кожную згадку,
Кожнай крывінкі палёт! —
Лепшага гонару не захачу я,
Ведай, мой любы народ!
1963