Пашлі мяне сёння да Кубы,
Прашу цябе, любы народ!
Хадзіць за свабоду ў атакі
З юнацкіх вучыўся я год.
Нянавісць не ціхне да катаў,
Што праглі й мой край загубіць.
Пашлі мяне сёння да Кубы —
Мне трэба фашыстаў дабіць!
Пясняр чалавечага міру,
Я ў рукі ўзяў лірную медзь.
Ды зноў пад пагрозай свабода.
І я не магу больш цярпець.
Далей не магу, не хачу я,—
Што быў я байцом,— забываць.
Калі яны цэляць мне ў сэрца,
Дык мушу і я забіваць!
Пашлі мяне сёння да Кубы,
Прашу цябе, любы народ!
Каб дзеці ўзрасталі — нам трэба
Спыніць душагубаў паход,
Каб маці не плакалі — трэба
Развеяць навалы тугу.
Пашлі мяне сёння да Кубы,
Іначай я жыць не магу!
Куба! Пачуй мяне, Куба!
Я, Куба, іду да цябе.
Гатоў я на муку любую
Ў свяшчэннай тваёй барацьбе.
Гатоў я прайсці без астачы
Шляхі тваіх мужных баёў,
Гатоў я аддаць сваё сэрца
За светлае шчасце тваё!
Хадзіць за свабоду ў атакі
Вучыўся з юнацкіх я год...
І даў мне агністую сілу
Вялікі мой, слаўны народ.
Нянавісць не ціхне да катаў,
Што праглі й мой край загубіць.
Я сёння спяшаю да Кубы —
Каб мір чалавецтву здабыць!
17 мая 1961