Кантыненты
Аб’яднаны акіянамі,
Быццам зваркаю
З жывога серабра.
І зіхотнымі вачамі закаханымі,
У якія свет
няўтольнасць душ сабраў.
Кантыненты
Аб’яднаны навальніцамі,
Тэлетайпамі блакітных бліскавіц,
І ўспамінамі,
І ўсім, што ціха сніцца нам,
І што з крыўднаю пакутнасцю
Баліць.
Кантыненты
Аб’яднаны даляў гоманам,
Сказам пушчаў
Пра нязгасны хларафіл.
І дымкамі мірных дзён
над кожным комінам,
І спакоем,
І журботнасцю магіл.
Кантыненты
Пад задумай Шляху Млечнага —
З вечнай марай,
з вечнай прагай адкрыцця —
Аб’яднаны
Непаўторнасцю адвечнаю
І адвечнай
Незваротнасцю жыцця.
І заўжды
між душ
Гарыць іскра трывожная.
І заўжды ляціць спалох
На ўсіх вятрах.
І заўжды, заўжды
Для ўсіх, для ўсіх
і кожнага,
Не маўчыць,
Працуе
Сэрцаў тэлеграф.
Пад праменнямі,
Пры зорах,
Пад зарніцамі
Чалавека ашчаджае чалавек:
— Не забіце,
не губіце,
зберажыце іх! —
Нашы мары,
Што ў святле
Свой бачаць век.
Аб’яднаныя
Журботнасцю і любасцю,
Пад пагрозамі нянавісці і зла,
Кантыненты
То з пяшчотнасцю, то з трубнасцю
Просяць роднасці
У велічы святла.
І заўжды, заўжды
Сям’я людзей мільярдная
І ў мае глядзіць з надзеяю сляды.
Чалавек я!
Чалавек!
І не павінен марна я
Між людзей
Пражыць свае гады.
Кантынентаў
далягляды —
шыр адзіная.
Хоць і межы,
ды адзін, без межаў, час...
Знаю:
Жыць для свету — цяжка.
Ды павінен я!
Бо заўсёды —
Перад светам
Мой адказ!..
1974