Яшчэ мяцеліць снег, яшчэ
Злуе, віхурыць віхар
гонка.
А сонейка як прыпячэ —
Ляцяць са стрэх
ільдзінкі звонка.
Яшчэ трашчыць на ранку лёд,
За нос мароз
не кінуў брацца.
А ўдзень — бяжыць праз агарод
Ручай —
з ільдамі паспрачацца.
Засцеле ноччу пухам бель
Сцяжынку ў сад, у луг іскрысты.
А днём —
вясновы карабель
Плыве ў праменнях
небам чыстым.
Махне туды-сюды
вясна
Рукой —
і ў полі рунь ачнецца.
І спеў жаўронка
ад цямна
І да цямна
ў праталле льецца.
І хоць ізноў у час начны
Ільдзінкі
сцягнуць воды хрустка,—
Ды чуй:
усё званчэй яны
Звіняць наўсцяж, вясны званы,
Ды бач:
бы ветразь ільняны,
Праменіць ярка яе хустка!..
1985