Вышый мне сонца,
Самае яснае ў свеце вышый сонца,
І каб пад тым сонцам
Ляцелі мне насустрач
белыя птушкі,
Самыя белыя
за ўсе вякі.
Вышый мне неба,
А па ўсім небе вышый вясёлку,
Самую цёплую,
нават гарачую па краях вясёлку,
А над той вясёлкай —
Каб свяцілася ў травах
Знаёмая, летняя,
Незабыўная, родная,
Самая добрая ў жыцці рака.
Вышый мне так —
Каб да мяне
пад тым сонцам і пад тым небам
І над той у праменнях
дарагой ракою
Беглі ўсё, беглі,
І беглі, і беглі,
Мчалі навыперадкі
Дзеці гурмою,
Беглі і крычалі:
— Паглядзі, дзядуля,
Паглядзі, якія ў нас вочы —
што незабудкі,
Якія ў нас сінія,
добрыя вочы
І які ў нас сіні, добры пагляд!..
Вышый мне мару,
Хутчэй, прашу цябе,
вышый мне мару.
Самую бясконцую,
Светлую мару,
І каб з той мары
Ішлі ды ішлі ўсё да мяне
ціхія песні,
А ў песнях — як зоры
Плылі, і звінелі,
І луналі над светам
Мудрыя словы
Аб тым,
Што адна ёсць —
адна толькі радасць,
Самая большая і непаўторная сярод людзей:
жыць, жыць, жыць! —
Жыць, каб ажно спяваць
І захапляцца жыццём.
Вышый мне шчасце,
А якое яно будзе —
я зусім не ведаю.
Не ведаю
і, мусіць, не спазнаю ніколі.
Але я табе, як заўсёды,
Ўсім сэрцам веру,
І ты прыдумай яго сама.
Вышый мне шчасце,
Павер —
Я яго душой
кожны міг адчуваю.
І хачу,
Каб прыйшло яно
толькі ад цябе,
Ад адной цябе толькі каб прыйшло,
Толькі ад адной цябе.
1979