Чую часта:
За лясамі, за горамі
Зноў выхваляецца недабітая погань —
Зноў пагражае прынесці гора мне,
Кінуўшы бомбу да майго парога.
Чую:
Падбівае боты падковамі,
Знятымі з атопкаў герынгаў і гесаў,
Зграя не новая, не выпадковая,
А ўсё тая ж,—
што паліла і вешала.
Слухайце вы,
недабіткі пыхлівыя,
Вось мой рахунак,
Бязмерная крыўды цана:
Тысячы добрых сяброў маіх
выйшлі б на нівы,
Калі б не вы і не ваша вайна.
Тысячы песень і шчырых вітанняў
Хадзілі б са мной.
Тысячы шчодрых натхненняў,
шчаслівых світанняў
Загублена лютай вайной.
Недзе ля Волгі, пад кручамі і прысадамі,
Ляжаць сімфоніі,
пасечаныя снарадамі;
Недзе ў Асвенціме
расстраляны сакрэты
Самай найхуткай, фатоннай ракеты,
Недзе ля Проні і ля сцен Ленінграда
Самая чалавечная
пахавана спагада...
Гэта мае сімфоніі,
Мае спадзяванні і крыллі,
Мае радасці —
І гэта вы іх забілі.
Чуеце вы,
Ліхадзеі і каты лютыя,
Я не забыўся нічога,
Не дарую вашай віны.
Ад імя ўсіх мёртвых,
Ад імя ўсіх знаўшых пакуты,
Ад імя жывых —
Я стаю па-над вамі
з грозным рахункам вайны!
1964