Слаўлю радасць сваю не апошнюю,
Што прыходзіць
Без гучнай параднасці.
Бачу свет —
І крывіначкай кожнаю
Рады свету
Звычайнаю радасцю.
Рады тым, што рака сёння ўспухла —
Хутка крыгі да волі рвануцца.
Рад таму, што зямля яшчэ круглая —
Можна ў край свой здалёку вярнуцца.
Рады тым, што над роднаю хатаю
Сінь-дымок грэе зоры вячэрнія.
Рад таму, што ў далонях шурпатых —
Да сяўбы
зноў аблашчаны зерні.
Рады тым, што хмурыначку гушкае
Небасхіл для палёў не навалай.
Рад таму, што і сёлета птушка
Зноў мой клён для гнязда ўпадабала.
Рады тым, што ў пачуццях — бясконцую
Чую прагу падзеі сардэчнай.
І што ўсё, што мне люба,— ад сонца,
І што ўсё, што мне люба,— навечна...
1972