Меў я справу да «самога»...
Ды пачуў такі адказ:
— У самога
вас тут многа.
Сам прыняць не можа вас.
А зайдзіце ўніз да нама!..
Я зайшоў...
Ды нам таксама
Быў сабе не проста «нам»,
А як самы чынны «сам»,
Улюбёны ў чын і сан...
— Але ніжай ёсць Іван,—
Мне сказалі.— Да яго
Стукайцеся смела,
Дамагайцеся свайго,
Калі так прыспела.
Я пастукаў да Івана...
І адразу —
дзіва з дзіў! —
Той рупліва і старанна
Маю справу рассудзіў.
Рассудзіў, руку падаў:
— Будзь, браток, здаровы...
Калі здарыцца бяда,
Памагчы гатовы!..
Вось і ўсё... А колькі тлуму...
Я ішоў дамоў і думаў:
Дык наліха ж «сам» той здаўся
І той «нам» пусты, як збан...
Калі ўсё рабіць
Узяўся
І вязе за іх Іван?..
1959