...І будзе ёкат, і зубоўны скрыгат,—
Ну што ж, няхай...
Не для адзнак, не для шыкоўных выгад
Я жыў, любіў свой край.
Адзін народ, яго душа святая —
Мне суд суддзя...
Так кожнаму скажу,—
няхай пытае,—
Крывёю сэрца я.
І ні паклёпам чорным, ні спалохам
Не кіне цень
Ніхто, ніхто
на шлях мой, дзе эпоха
Вядзе ў свой светлы дзень.
Яе вясною сэрца апавіта,
Каб з сонцам днець
І ў шчодрым свеце
красаваць, як жыта
І ў буйных зернях спець...
1984