Сягоння мы спяваем не пра тое,
Як мы жылі, як пакідалі дом.
У нашых песнях — заўтра залатое,
Якое робім куляй і штыком.
Нам будуць доўга рупіць нашы страты,
І слёзы з воч папросяцца не раз.
Але нішто! Сапраўдныя салдаты
Сваю бяду не ставяць напаказ.
Ніхто з нас цудаў не чакаў ад бога.
Мы самі зладзіць з бураю змаглі.
Ляжыць прад намі слаўная дарога
У бляску сонечным па ўсёй зямлі.
Па ёй мы пройдзем, армія герояў,
Як суддзі праўды! Ворагаў даб’ём.
І ў звонкіх песнях будзем пець пра тое,
Як мы ішлі, як мы прыйшлі ў свой дом.
1944