Я — камуніст, я друг усім народам,
Я сею хлеб, кладу ў жыццё масты.
Я стаў у строй — іду за мір паходам,
І ты, мой вораг, мне не страшан ты.
Я знаю цвёрда: свет да шчасця прыйдзе,
І я тых дзён, шчаслівых дзён, гарніст.
Калі мяне мой вораг ненавідзіць,
Дык, значыць, я сапраўдны камуніст!
Усё, што ён сабраў за акіянам:
Свінец і атам, газ і вадарод,—
Усё ён марыць кінуць нечакана
На маё сэрца і на сонца ўсход.
Яму ўжо сняцца сёлаў папялішчы,
Ён праслаўляе сваіх бомбаў свіст.
Калі мой вораг хоча мяне знішчыць,
Дык, значыць, я сапраўдны камуніст!
Але якую б ні тварыў ён змову,
Народам пагражаючы вайной,—
Бяссільны ён прад сілаю суровай,
Прад сілай праўды, што заўжды са мной.
Прад гэтай сілай — як ні мітусіцца,
Прад ёй дрыжыць ён, што асенні ліст.
І калі вораг мой мяне баіцца,
Дык, значыць, я сапраўдны камуніст!
Нішто не спыніць — гэты час настане:
Жыццё змяце капіталізму бруд!
Таму ён сёння ў цемры і ў тумане
Пусціць імкнецца шчупальцы, як спрут.
Але дарэмна! Свет убачыў сонца!
Яно ўзышло, і я яго гарніст.
Я — камуніст, люблю жыццё бясконца,
Я — носьбіт перамогі, камуніст!
1956