«Скажы мне, што такое шчасце?» —
Пытаеш ты. А я маўчу.
Хоць знаю: лепей крылле скласці,
Чым выжыць з крыўдаю ўваччу.
Хоць знаю: сны і мары — зоркі,
А боль і гнеў — наш плён зямны.
І хлеб парой бывае горкі,
І дабраце мы ўсе жадны.
Ах, шчасце... Што ж яно такое?
Дачушка... Хіба знаю сам?
Мо — слёзы ласкі і спакою?
Мо — сум той, што на здзек не дам?