Вітанне вам, мае сябры,
Сыны тых вольных ніў,
Дзе колісь з Кабінай гары
Швед меч свой ураніў;
Дзе танкі немцаў над Сажом
Грызе, як моль, іржа,
Дзе косці ворагаў ля стром
Пад шыгаллём ляжаць.
Я помню ўсе твае шляхі,
Мой Слаўгарад лясны,
І ў расцяробах кут глухі,
І бераг верасны.
Там яшчэ ходзяць басанож
Майго маленства дні,
Там на світанках ціхі Сож
Мой звонкі голас сніць.
Па вечарах гарыць маяк,
Як зорка, ў Гайшыне,
І маці родная мая
Ўсё журыцца па мне.
Няма мілей, радней зямлі
Ад той, дзе з песняй рос.
Заўсёды, дзе б мы ні былі,—
Наш лёс ёсць краю лёс.
І ўсе, хто зараз ад яе
Далёка,—
Рады чуць,
Што сёння вас, браты мае,
Героямі завуць.
Заўсёды дружныя, вы зноў
Паднялі працы сцяг.
Калгаснік з Рудні ці Кліноў
Стаў мастаком жыцця.
І веру я, што праз гады
Красу людской вясны
Праносіць будзе, як заўжды,
Наш Слаўгарад лясны.
1945