Сонца ўсходзіць над ракой —
Хоць вазьмі яго рукой.
Толькі я яго не брала,
Белу свету аддавала,
Полю з лесам, лугавінам,
Сінім рэкам і далінам,
Жыту буйнаму і краскам.
І ўсяму быў мой прывет:
Хай пад сонечнаю ласкай
Прыгажэе белы свет!
Сонца ўсходзіць над ракой —
Правяду яго рукой.
Але ёсць другое сонца:
Ходзіць міма ля аконца,
Ходзіць часта — ўсе глядзяць,
Ходзіць блізка, ды не ўзяць.
Каб змагла, дык сонца гэта
Я ўзяла б навек у света,
Для сваёй бы яснай долі
Поўным сэрцам узяла
І нікому і ніколі
Ні за што б не аддала!
1953