Нават як забудзем войны скора,—
Сталінграда дні не раз прысняцца...
Толькі клікні — і з усіх прастораў
Адзавуцца дружна сталінградцы.
Устаюць сябры з калгаснай хаты,
З новага заводскага пасёлка:
Тут — юнак-механік, там — араты,
Франтавік бывалы, камсамолка.
Тут — манцёры, там — шаўцы і цеслі
У рабочай форменнай апратцы...
І адна гучыць над краем песня,
Што мы ўсе і ўсюды сталінградцы.
Вуліцай зялёнай — што ні хвіля
З Мінска адплываюць эшалоны.
Сталінград! Прымай аўтамабілі,
Волатаў магутныя калоны.
Крычаў шле цэмент, шлюць з Налібокі —
Дуб і граб, а Магілёў — маторы.
Хай хутчэй над берагам высокім
Волга ўбачыць радасныя зоры.
Сэрца чуць не хоча, каб з трывогай
На палях грымела кананада.
І таму нас мірная дарога
Прывяла к будоўлям Сталінграда.
Баявы шынель ляжыць у скатцы.
Ля капроў — рабочыя палаткі.
Мы, сябры, заўсёды сталінградцы
У Радзімы нашай — сталінградкі!
1951