Што ты, брат, наставіў горда плечы,
Быццам з трона,
Кінуў «добры вечар»?
Позірк твой —
вастрэй алмазнай грані...
А мы ж
Былі сябрамі!
Успомні —
мы ж адною лыжкай елі,
Адно на двух
з табою шчасце мелі —
Траншэямі
Паўсвету ператрэслі...
Няўжо ты ўсё закрэсліў?
Няўжо на свеце
нешта ёсць мацнейшае
За дружбу,
Ў лютых бітвах не згарэўшую,
З якою мы
Над бурамі ўзняліся?!
Не веру, брат!
Ачніся!..
1963