Шуміце, вёсны, буйна, гулка,
Гарыце, смолкі, на лугах.
Бушуйце, рэкі і рачулкі,
Не засынайце ў берагах.
Спявайце, леры і калыскі,
І слаўся, дзён і ўзлёт і сум...
За ўсё, за ўсё паклон свой нізкі
Табе, жыццё, я прынясу.
Адно, прашу, не дай пабачыць,
Адно нідзе не дай пазнаць,
Як людзі ад няпраўды плачуць,
І крыўды іх з труны не ўзняць...