Расчыніце ўсе дзверы насцеж,
Сэрцы ў новы палёт падрыхтуйце!
Над прасторамі —
Чуеце? Чуйце! —
Нараджаецца песня аб шчасці.
Сад дацвіў, і гарачае лета
Напаўняе ўжо сокамі завязь,
Звонам пчол, крыкам ластавак славіць
Даль зялёную роднага света.
Жыта ціхім было яшчэ ўчора,
А сягоння шуміць каласамі,
Разлілося жытнёвае мора
І злілося з лугамі, лясамі.
Колькі тут маладога прыволля,
Колькі ўсцяж прыгажосці для мары!
Дай руку, дарагі мой таварыш,
Гэтых дзён не забыць нам ніколі.
Можа, ты іх сама не пазнала,
Я ж пачуў — у бясконцым і звонкім
Шуме-гомане роднай старонкі
Словы песні, што ты праспявала.
Словы песні пра нівы і рэкі,
Пра зямлю, што сваімі рукамі
Мы ўпрыгожылі, каб юнакамі
З ёй застацца навекі, навекі!..
1954