Ты спяшала, ты бегла па вуліцы —
Гэта бачыў я, бачыў не раз.
Да каго тваё сэрца так туліцца?
Для каго прыпыніўся твой час?
Ці зазнаў ён душою, ці ведае,
Колькі прагі ў табе —
аднаму?
Урачыстая, лірная, светлая,
Як я шчыра зайздрошчу яму!
Як мне хочацца, вер мне, як хочацца,
Каб ты з ім сваю долю знайшла!..
Хоць ізноў —
Быццам мара святочная
Для мяне за акном праплыла.
Хоць ізноў, толькі хвілю чароўную
Прычакаю —
пачую твой крок,—
Не яго недзе бачу пад поўняю,
А сябе —
бы ў юнацтве здалёк.
Ты спяшаеш, каб некаму сад расцвіў,
Сад кахання, навекі адзін.
І шапчу я з самотнаю радасцю:
— Што ж... Ідзі ў сваё шчасце, ідзі!..
1974