У мяне няма нічога,
Акрамя сяброўскай, чулай
Ласкі, што душу заўжды сагрэе.
А з той ласкаю — трывога,
Каб яна не прамінула,
Каб я сам яе раптоўна не развеяў.
У мяне няма нічога,
Акрамя твайго прызнання,
Што і ў будні ты са мной і ў святы.
А хіба гэта не многа?
Нават кропляй ад твайго кахання
Ці ж не быў бы
самы я багаты?
У мяне няма нічога,
Акрамя прастораў польных
Пад высокім, пад лагодным сінім небам.
А ў прасторах тых — дарога
Да цябе, і да сяброў, і ў свет прывольны...
Што ж яшчэ нам,
што ж яшчэ, скажы, нам трэба?..
1975