Ці то мне сніцца, ці ўзабыль:
Над ціхімі затокамі
Кляны пусціліся ў кадрыль
З бярозамі высокімі.
Там звон пчалы, там бас чмяля,
Ігранне, спеў навокала.
І дрэвы скачуць, аж зямля
Пад краскамі завойкала.
А побач ціха, чарадой,
Стаяць дзяўчаты, ласкава
Глядзяць, як дружна над вадой
Дубы ў далоні пляскаюць.
І нехта кажа:
— Што ж, і мы
Станцуем вам не так яшчэ! —
Хай толькі вернуцца з вайны
Салдаты, хлопцы нашыя...
1944