Ледзь толькі ты ступіла на парог
І прывітання вымавіла словы,
Туга мая — я чуў яе спалох —
Пакінула лятунак мой вясновы.
Што ты з сабою ў хату прынясла?
Я не гадаў. А толькі ў тую хвілю
Я ўбачыў Сож, пачуў усплёск вясла,
Успомніў дні, што нас навек зраднілі.
Здалося мне, што ўвесь бацькоўскі край —
Зялёны луг, і клёны ў буйным росце,
І цёмны бор, і сіні небакрай {пебакрай
Ка мне з’явіліся здалёку ў госці.
Я кінуўся насустрач: — Ты прыйшла...
Але вачам прадстала толькі ціша,
А ў гэтай цішы песня праплыла
І збіла крыллямі пялёсткі з вішань.
1945