Вясёлыя людзі
Вясёлай увагай
Усцешылі
Светлы лясок.
Хто з чым:
Хто з вядзерцам,
Хто проста з біклагай,—
Прыйшлі
Па бярозавы сок...
Пад смех ды пад жарты
Па белых ствалінах
Ударыла
Вострая сталь.
І жалем азваліся
Слёзы глыбіняў...
Ды хто мог пачуць
Гэты жаль...
Спявалі пра сонца...
Пра вёснаў паводкі...
Спяшалі
Вядзерцы наліць...
Пілі,
Захапляліся
Сокам салодкім...
Не зналі,
Што й дрэвам баліць...
Але надышло:
Сціхнуў голас завозны...
Сок выбралі ўвесь...
Ні душы...
І глянь —
Як залізваюць
Раны бярозам
З цярплівай тугой
Мурашы...
1978