Ах, што стала з нашай Светай,
А не ўгодзіш ёй ніяк!
Ёй і гэтае —
не гэтак,
Ей і тое —
ўсё не так!
Ці хоць плач, ці хоць крычы:
Як нам Свеце памагчы?
Света, Светачка, дачушка,
Ты зірні, што за пампушка! —
Тут разынкі, тут і мёд,
Так і просяць: кінь у рот!..
— Не хачу разынкі ў мёдзе! —
Света ўбок руку адводзіць.
— Не хачу! — ды туп нагой,
Ды аж слёзы з воч — ракой.
— Света, Светачка, галубка,
Сціхні, нашая ты любка,
Вытры слёзы, што з табой? —
Без канца наперабой
Суцяшаюць тата з мамай.—
Мо схадзіць з табой у краму?
Купім сушачкі, сардыны,
Апельсіны, мандарыны,
Шакалад і мармелад,—
Нават коцік будзе рад!..
— Не! — Ў адказ сваволіць Света.—
Не! — Па хаце — што ракета! —
Не хачу я, не хачу!..—
Скачуць іскаркі ўваччу...
Вось такая ў яе мова...
Вось такая скрозь размова...
Як свавольства ёй пазбыць?..
Хто падкажа,—
што рабіць?..
Ў хаце ўсё параскідана,
Кніжка новая стаптана,
Ад стала і пад парог —
Няма месцейка для ног,—
Там панчошкі, там спаднічкі,
Там шнуркі, там чаравічкі,
Лялькаў, цацкаў — неўпапад,
Бой тут быў
ці маскарад?..
Раптам — дзынк! —
званок у дзверы,—
І бабуля ўжо ў кватэры...
— Ой, а Света ж —
тут ці не?!.
Дзе вы дзелі ўнучку мне?!.—
Так бабуля ўсім прапела,
Бо ўсё ўмомант зразумела.
— Дзе вы ўнучку мне звялі?..
Мо камусьці аддалі?..
Хіба ж гэтая вось штучка
Наша Света, мая ўнучка?..
Рук няма, адзін жывот,
Нос распух, крывы стаў рот,
Не на месцы вочы, здэцца,—
Бабка позіркам смяецца,—
Ды і голас — вох цяжкі! —
Не!.. У Светы не такі!..
Света выбегла
на хату —
Ды да бабкі
вінавата:
— Бабка!..
Любая мая!..
Вер мне, бабка,
Гэта — я!
Я! Я!..
— Ты?! Тады, ану-тка мігам
Падымі з падлогі кнігу,
Цацкам, лялькам месца дай,
Рэчы ладам паскладай!
Ды за венік! — толькі хутка! —
Падмяці пакой чысцютка!..
Падмяла?
Цяпер — бяжы
Татку, мамцы далажы...
Ну, а зараз — нут-ка ў ванну
Ды памыйся мне старанна!
Ды не лі праз верх вады...
А пасля — хутчэй сюды!..
Разбяром з табой пакункі —
Там гасцінчыкі, дарункі...
Света ўсё зрабіла чынна,
Заслужыла:
— Малайчына! —
З’ела бабчын піражок,
Пончык з мёдам і сырок,
Бабку ўсмак абцалавала,
«Дзякуй, любая!» — сказала.
Папрасіла: «Будзь са мной!..»
Што, скажыце,
стала з ёй?..
1985