З апошнім болем у сэрцы
Чалавек забывае
страшныя свае нягоды,
Адчувае сябе трыумфатарам
І амаль
Верыць
У сваё бяссмерце —
З апошнім болем у сэрцы.
Так лёгка, так хвалююча-лёгка
ісці па свеце,
Так радасна бачыць
красу зямлі,
Так верыцца,
што ўсё бясконцае, светла-праменнае,
Усё навокала — навекі тваё,
Калі знікае
ў сэрцы апошні боль.
А я, перажыўшы ўсё гэта,
Зведаўшы і пакуты, і шчасце,
Прашу людзей:
не даводзьце, людзі,
Каб знік у сэрцы апошні боль.
Бо тады раптам можаш забыць
сонечнае імя чалавека,
Які выхапіў цябе
з учэпістых рук смерці,
Можаш забыць,
Што на зямлі
не адзін ты вынасіў
боль у сэрцы,
Можаш не ўбачыць,
Як курчыцца ад жахлівага страху
ў некага твар,
Які не дачакаўся
ад кагось
выратавальнае дапамогі...
Людзі...
Хай трошкі, паверце,
чуецца ў сэрцы боль!..
1979