Ранкам, на золку,
Дзе свецяцца сны,
Едзе мой любы
Дадому з вайны.
Едзе здалёк
На кані вараным.
Будзе нарэшце
Нам люба дваім,
Зноў сваю песню
Спяю яму я.
Чуеш, юнача?
Вось песня мая:
Едзе мой любы
На быстрым кані,
Ты яго, леце,
Нідзе не спыні.
Хай ён з чужыны
Даедзе хутчэй.
Скіне мне белую
Хустку з плячэй.
Быццам крыламі,
Яго абаўю.
Ласку хай любы
Пазнае маю...
Лета не слухае
Просьбы маёй...
Едзе юнача,
Ды толькі не мой...
Леце, а леце,
А дзе ж, скажы, мой
Твой за далёкай
За сіняй гарой.
Пад каліною
Рачулка імжыць.
Твой даражэнькі
Там сны старажыць.
Смутак твой чуе
І прагне вітаць.
Толькі не можа
Насустрач устаць.
Толькі ўздыхае
Пад звон раўчука,—
Нават твая
Не падыме рука.
1984