У сусвет злятаць —
нібыта ў дом зайсці...
Так і хоча сэрца папрасіць:
Трошачкі пакіньце невядомасці,
Трошачкі пакіньце таямніц.
Хоць жыццё стварыць імкнёмся лёгкае —
Спіны і пад цяжарам не гнуць,—
Хай будзе заўсёды —
штось далёкае
І чаго не проста дасягнуць.
Клічуць кантыненты неабжытыя,
Між галактык —
зорныя каўшы.
А няхай і нашы далі жытнія
Нешта скрозь хаваюць для душы.
Любая, заўсёды з ласкай згодная,
Звыкласць хай цябе не закране,—
Хай заўжды душа твая пяшчотная
Трошкі тайнаў
тоіць для мяне...
1979