Сівая, старэнькая,
Апіраючыся на кіёчак,
Ну, ледзь, здаецца, тупае,—
Вось-вось трапіць пад колы...
Убачыла маладзенькая,
Кінулася насустрач:
«Дазвольце, бабуля,
Я вам памагу!»
Беражліва ўзяла пад руку,
Перавяла цераз вуліцу...
Сталі...
— Ты чаго кідаешся
Насустрач? —
Раптам пытае бабуля.
І злосна:
— Хіба я без цябе не абышлася б,
Ці што?
Іш, якая прэнткая!
Што я табе —
гэткая ўжо старая?!
Дзяўчына сумелася,
Дзяўчына — нібы ў агні:
— Даруйце, цётачка,
Я цяпер буду ведаць...
1984