Так век і слухаў бы, як будзіць ранкі,
Каб край адчуў красу сваю наноў,
Чырванапёрае маёй заранкі
Малінавая песня між кляноў.
Я толькі раз яе ў лісці пабачыў —
Гарэлі на галоўцы прамяні.
А з той пары —
здаецца мне:
няйначай
Гару ў якімсьці радасным агні.
Ледзь толькі ўчую ранкам над палянкай
Пяшчотны спеў — бы роздум на струне,—
Ўсім сэрцам веру: кволая заранка
Нясе бясконца сілы для мяне.
I ўсё пытае: мала ці не мала?
І ўсё сабе адказвае сама:
Бяры, бо я ўсяго яшчэ не адспявала!
Бяры, бо шчасця іншага
ў мяне няма!
1979