На любых шляхах,
Пад сонцам ці нягодаю,—
Са Смаргоні, з Рэчыцы, з Прылук,
Мы сустрэнемся —
І сэрцы б’юцца згодаю,
Толькі ўчуем роднай мовы гук.
Можа быць, мы таленты,
Можа, і міністры мы,
Мудрацы мы ўжо ці юнакі,
Але ўсюды —
Сэрцам, думкай чыстыя,
Мы ўсе — роўныя,
Мы — землякі.
Сыдземся,
Жыццём у свет пазваныя,
І з любоўю
Думаем услых,
Як раслі,
Як беглі, закаханыя,
Да таемных сцежачак сваіх.
З пачуццём
Успомнім песні матчыны,
Прыгадаем мужнасці гады —
Як хто ў бой хадзіў
Пад Мінскам ці пад Гатчынай,
Як садзілі
Ля руін сады...
Слаўлю вас,
Хвіліны ціхай шчырасці!
Слаўлю вашы сэрцы,
Землякі! —
У якіх змагло
Так многа ласкі вырасці,
Што адчуеш з поціскам рукі.
І за гэту шчырасць,
Што ў нас маецца,
Я дарую ўсім,
Паверце мне,
Хто
Калі дадому павяртаецца,
Ледзьве-ледзь,
Спаткаўшыся,
Мне галавой кіўне...
1961